Maak kennis met Nicolas RUPPLI, de nieuwe directeur van de gemeenschappelijke documentatiedienst. Hij vertelt ons over de toekomstige projecten van de bibliotheek en zijn passie voor marathons en trektochten.
Vertel ons over je carrière
Ik ben bibliotheekconservator. Ik heb verschillende jaren in openbare en universiteitsbibliotheken gewerkt. Ik leidde bijvoorbeeld het SCD aan de universiteit van Nieuw-Caledonië. Ik ben ook 9 jaar boeken- en leesconsulent geweest bij de DRAC (Regional Cultural Affairs Directorate) in Bourgondië en daarna vier en een half jaar bij de DAC in Frans Guyana (de vertegenwoordiging van het Ministerie van Cultuur in Frans Guyana / de French Guiana Cultural Affairs Directorate). Wat DAC Guyane bijzonder maakt, is dat het territoriaal is georganiseerd, zodat het zich kan aanpassen aan de specifieke kenmerken van onze regio. Ik was de territoriale actieadviseur voor de gemeenten in het westen van Frans Guyana (Awala Yalimapo, Mana, Saint-Laurent en Apatou) en was verantwoordelijk voor boeken en lezen, talen en archieven. Ik was dus betrokken bij een breed scala aan culturele zaken, behalve boeken, lezen en archieven.
Een paar jaar geleden wilde ik terugkeren naar mijn eerste professionele liefde en een operationele functie vinden, indien mogelijk aan het hoofd van een klein team, waardoor ik meer gevarieerde taken kan uitvoeren dan in een grote structuur. Daarom heb ik ervoor gekozen om bij het SCD van de Universiteit van Guyana te komen werken.
Wat zijn je langetermijnplannen voor de BU?
De eerste uitdaging is om het SCD opnieuw te automatiseren met efficiëntere software, en dit is het project voor 2019. Deze herautomatisering is het logische gevolg van de splitsing met de UAG, omdat we op dit moment op IT-gebied volledig afhankelijk zijn van de Antillen. Met het huidige systeem, Horizon genaamd, zijn zij de beheerders. Dit is erg beperkend voor ons, omdat alle aanvragen via hen moeten lopen, wat het circuit vertraagt. Onze catalogi zijn ook vermengd met die van West-Indië.
De uitdaging is dus om weer autonoom te worden. Het project is begonnen en we zijn bezig met de voorbereidingen voor de migratie, die in juni moet zijn afgerond. Het proces is al aan de gang, maar het zal veel werk vergen. Het doel is om uiteindelijk een nieuw, veel moderner systeem te krijgen. Het wordt gemodelleerd naar de Noord-Amerikaanse bibliotheken. Zij zijn toonaangevend op het gebied van documentair beleid. We krijgen een systeem dat veel beter werkt, met belangrijkere ontwikkelingen. Het zal ook ergonomischer zijn, wat het leven van de gebruikers zal vergemakkelijken, en we zullen een grotere documentaire collectie kunnen integreren.
Tegelijkertijd is het SCD partner in de revisie van de MANIOC website (digitalisering en promotie van het documentaire, literaire, archivistische en grafische erfgoed van de Antillen - Frans Guyana - Guyana Plateau gebied), wat ook een van de projecten is die dit jaar afgerond moeten worden. De DAC's van de 3 gebieden zullen ook worden benaderd voor dit project om te werken aan de promotie van archieven en de verspreiding van culturele documenten in afgelegen gebieden. Het platform is een beetje gedateerd en het is belangrijk om het een facelift te geven en nieuwe modules te integreren, zoals zoekfuncties en het posten op de populairste sociale netwerken. Ook de ergonomie zal worden aangepast.
In een tweede fase is er ook een project gepland om de gebouwen uit te breiden, voor 2020-2021, evenals, naar ik hoop, wat werving om het aantal FTE's weer op ten minste hetzelfde niveau te krijgen als toen de Universiteit van Guyana werd opgericht.
Er loopt ook een overeenkomst tussen de UG en het DAC om meer cultuur in de UG te brengen. Het SCD wil graag betrokken raken bij dit project en een speler worden in dit beleid. De meeste SCD's ontwikkelen steeds meer culturele activiteiten om meer studenten aan te trekken en hun instellingen, die een verouderd en verouderd imago hebben, nieuw leven in te blazen. Het doel is om deel uit te maken van het evenementencircuit in Frans-Guyana. De BU moet een belangrijke culturele partner worden.
Heb je buiten je werk passies? Welke zijn dat?
Ik heb een aantal passies, waarvan lezen de eerste is. Ik lees veel romans, historische en sociologische documentaires, boeken over Frans-Guyana, enz. Ik doe mee aan marathons, ik doe aan hardlopen, vechtsporten en schietsporten. Ik hou van muziek en speel gitaar. Ik hou van reizen, nieuwe landschappen en culturen ontdekken.
Kun je ons meer vertellen over je sportieve passies, zoals marathons en trektochten? Hoe is deze passie ontstaan?
Van jongs af aan ben ik altijd al een hardloper geweest. Eigenlijk weet ik niet waar dat vandaan komt, want niemand in mijn familie is sportief! Ook mijn kinderen niet. Ik hou van hardlopen, wandelen... Het heeft me in staat gesteld om twee van mijn passies (hardlopen en reizen) te combineren door me de kans te geven om nieuwe landschappen en zelfs nieuwe landen te ontdekken. Dit is mijn zesde marathon. In november 2018 heb ik deelgenomen aan de marathon van New York. Het was de eerste keer dat ik aan deze deelnam. Ik heb twee keer de marathon van Parijs gedaan, de marathon van Barcelona...
Ik ben ook dol op trektochten. Anderhalf jaar geleden had ik het geluk om met een paar vrienden een lange trektocht door de Himalaya te maken, tot 6.400 m. Het was een ongelooflijke, unieke ervaring, zowel fysiek als psychologisch. Het avontuur duurde 24 dagen in totaal verlaten gebieden met dragers, koks... het was onvergetelijk.
In Frans-Guyana heb ik ook een paar wandelingen kunnen maken, maar helaas zijn er maar weinig bewegwijzerde routes. Ik heb in Saül gewandeld op het Molokoï-pad en ik denk erover om de Canopée-verbinding te doen.
Trekking vereist discipline. Het is best moeilijk om je aan een regelmatige training te houden. Misschien ligt het niet in mijn aard! Maar naarmate de datum dichterbij komt, neemt de motivatie toe en wordt het makkelijker om 's ochtends op te staan, je sportschoenen aan te trekken en te gaan hardlopen, ongeacht het weer. Het vereist ook een goed uithoudingsvermogen.
Wat ik zo leuk vind aan marathons en trektochten is het ontdekkingsaspect. Je komt door totaal verschillende wijken en er hangt een geweldige sfeer. De trektocht is echter anders omdat hij langer is. Er is een element van natuur dat je niet altijd vindt bij marathons en het tempo ligt veel lager. Het is een ervaring waarbij je afgesloten bent van de wereld, zonder telefoon, zonder internet... De trektocht door de Himalaya was mijn eerste en ik hoop dat het niet mijn laatste zal zijn.
Mijn droom zou zijn om de "Diagonale des Fous" op Réunion te doen, maar zoals de naam al doet vermoeden, moet je echt gek zijn om het te doen! Ik weet niet of ik gek genoeg ben. Het is een van de zwaarste wedstrijden ter wereld omdat hij 120 km lang is en 8000 meter hoog. Dat is gewoon enorm! Veel mensen geven onderweg op. Het is een legendarische race, dus het zou een echte uitdaging voor me zijn!
