Lanjiao WANG

De mug Aedes aegypti de belangrijkste vector van Chikungunya is, blijft vectorcontrole, bij gebrek aan effectieve vaccins en beschikbare behandelingen, de belangrijkste preventie- en verdedigingsstrategie om de ziekte onder controle te houden. Het probleem van resistentie tegen insecticiden wordt echter steeds nijpender, niet in het minst omdat er wereldwijd steeds vaker chemische bestrijding van intense epidemieën van arbovirussen plaatsvindt. Wij willen het belang van resistentie tegen insecticiden in de context van de overdracht van het Chikungunya-virus door muggen begrijpen. Aedes aegypti.

Uit de muggenpopulatie van Ile Royale, die beschouwd wordt als de minst resistente populatie in Frans Guyana, werden 4 muggenlijnen IR03, IR05, IR13 en IR 36 geïsoleerd die verschillende resistentieprofielen tegen het insecticide deltamethrin vertonen. Er werden biologische en moleculaire testen uitgevoerd om de resistentiemechanismen op het niveau van hun fenotype en genotype te karakteriseren. De resultaten laten zien dat IR03 alleen metabolische resistentie heeft, dat IR05 zowel resistentie tegen kdr en metabole weerstand, en dat IR13/36 een lage metabole weerstand heeft.

Meer dan 600 vrouwtjes werden oraal geïnfecteerd met het Chikungunya-virus met behulp van een kunstmatig kweeksysteem. Voor elk individu werden onafhankelijk van elkaar 3 sets monsters verzameld (middendarm, kop en speeksel) om het virus te kwantificeren en zo de vectoriële competentie te bepalen in termen van drie parameters: de infectiesnelheid, de verspreidingssnelheid en de overdrachtssnelheid. De resultaten laten zien dat er significante verschillen zijn in vectoriële competentie, meer specifiek in de verspreidingssnelheid van de middendarm naar het hele lichaam van de mug in de loop van de tijd, die lager is bij de meest resistente lijn.

Vervolgens werden, om de interacties tussen de resistentiemechanismen en de darmbarrière te bestuderen, de expressieniveaus van bepaalde genen (CYP 6BB2, CYP 6N12, GST2, trypsine) die direct of indirect geassocieerd worden met deltamethrinresistentie gemeten in de darm 7 dagen na de infectieuze bloedmaaltijd, ongeacht of de kop positief of negatief was. Door deze expressieniveaus aan te vullen met genotype-informatie kdrDe resultaten tonen aan dat de overexpressie van ontgiftingsenzymen en het bestaan van de kdr een aanzienlijk effect zou kunnen hebben op de verspreiding van het virus in het lichaam van muggen.

Tot slot, met betrekking tot de kosten van resistentie, een van de belangrijke factoren bij het beoordelen van de vectoriële capaciteit van resistente muggen, zijn isofemale lijnen duidelijker te zien in termen van reproductie van de populatie (ovipositietijd, fecunditeit en vruchtbaarheid) dan de ontwikkeling van onvolwassen stadia, inclusief de ontwikkelingstijd van larven, dode larven en poppen, en geslachtsverhouding.

Concluderend kan gesteld worden dat alle verkregen gegevens een beter begrip geven van het bestaan van interacties tussen insecticidenresistentie en vectorcapaciteit bij muggen. Zelfs als er op basis van dit werk meer manipulaties met betrekking tot functionele validatie of diepgaander onderzoek in gang gezet kunnen worden, hebben we al meer informatie om de vectorbestrijdingsreactie aan te passen of te verbeteren, zodat we het beste compromis tussen bestrijdingsdoeltreffendheid en toenemende resistentie kunnen vinden.